به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، متخصصان مؤسسه عصب‌شناسی بارو در آریزونا در مطالعه‌ای گسترده روی بیش از ۲۲۲ هزار بیمار مبتلا به پارکینسون و بیش از ۱.۱ میلیون فرد سالم دریافتند افرادی که در نزدیکی مراکز صنعتی منتشرکننده تری‌کلرواتیلن (TCE) زندگی می‌کنند، با خطر بالاتری از ابتلا به این بیماری روبه‌رو هستند.

این پژوهش که نتایج آن در مجله Neurology منتشر شد، نخستین بررسی ملی در مقیاس بزرگ است که ارتباطی قابل اندازه‌گیری میان غلظت این ماده در محیط و افزایش احتمال پارکینسون را نشان می‌دهد.

تری‌کلرواتیلن یک حلال کلردار است که سال‌ها در صنایع مختلف از جمله چربی‌زدایی قطعات فلزی، خشکشویی و پاک‌کننده‌های خانگی به کار رفته است. سازمان حفاظت محیط‌زیست آمریکا پیش‌تر آن را ماده‌ای پرخطر برای کبد، کلیه و سیستم عصبی دانسته و تحت قوانین کنترل مواد سمی قرار داده است.

دکتر بریتنی کریژانوفسکی، استاد عصب‌شناسی دانشگاه بارو، در توضیح نتایج گفت:
«ما ارتباطی آماری میان غلظت TCE در محیط زندگی و افزایش بروز پارکینسون یافتیم، به‌ویژه در مناطقی که در نزدیکی تأسیسات صنعتی قرار دارند. البته این مطالعه ماهیت مشاهده‌ای دارد و به‌تنهایی نمی‌تواند رابطه علت و معلولی را اثبات کند.»

به گفته او، داده‌های مورد استفاده بیشتر از افراد سالخورده تحت پوشش بیمه جمع‌آوری شده و موارد پارکینسون زودرس را در بر نمی‌گیرد، اما الگوی مشاهده‌شده قابل‌توجه است.

دکتر آرون النبوگن، متخصص اختلالات حرکتی در مؤسسه عصب‌شناسی میشیگان، یادآور می‌شود که نخستین مورد پارکینسون مرتبط با تری‌کلرواتیلن به سال ۱۹۶۹ بازمی‌گردد. او گفت:
«این ماده تنها یکی از چندین نوروتوکسین شناخته‌شده است که می‌تواند در بروز پارکینسون نقش داشته باشد. تماس مداوم با ترکیب‌های مشابه در محیط، خطر را به‌مرور افزایش می‌دهد.»

از سوی دیگر، دکتر گای شوارتز، مدیر مرکز اختلالات حرکتی دانشگاه پزشکی استونی بروک نیویورک، هشدار داد که TCE تقریباً در همه‌جا یافت می‌شود؛ از جوهر و چسب گرفته تا صابون، دستمال پاک‌کننده، پلاستیک و حتی برخی بطری‌های آب. او افزود:
«قرار گرفتن در معرض مقدار اندک این ماده طی سال‌ها می‌تواند زنجیره‌ای از واکنش‌های شیمیایی را در مغز آغاز کند که به مرگ تدریجی سلول‌های عصبی منجر می‌شود — همان اتفاقی که در پارکینسون رخ می‌دهد.»

به گفته کارشناسان، کاهش کامل تماس با این ماده دشوار است، اما اقداماتی مانند استفاده از تصفیه‌ هوا و آب، پرهیز از بطری‌های پلاستیکی و آگاهی از منابع محلی آلودگی می‌تواند خطر را کاهش دهد.

کریژانوفسکی در پایان تأکید کرد:
«مردم باید بدانند آیا در منطقه زندگی‌شان TCE شناسایی شده است یا نه. آگاهی، نخستین گام برای پیشگیری است و همکاری با گروه‌های محلی می‌تواند به پاکسازی محیط و کاهش آلودگی کمک کند.»